Posts in We

The Sage Effect – can herbs sing?

May 11th, 2020 Posted by Floral water/ Hydrosol, Uncategorized, We 0 thoughts on “The Sage Effect – can herbs sing?”

Reading Time: 3 minutes

sage

(Για ελληνικά δείτε παρακάτω)

While harvesting sage this morning for our floral water, something happened and we felt like listening to Greek folk music from Epirus on Spotify… Lament songs to be precise.

It could be because of Michalis’ memories from Epirus as a child, or me, remembering the dances in Vovousa festival last summer, the fact is that we almost ended up dancing in the middle of the field, amidst the sage plants. Which is kind of strange because we rarely agree when it comes to music. It was getting hot though, so we left the party for some other time.

Then Michalis told me that in Epirus people use to sing lament songs even in weddings, feeling that each wedding is a kind of small “death”, a separation. “These people from Epirus are crazy”, I silently thought. But weird as it stroke me, it kind of started to make sense as I kept on thinking about it while harvesting the sage.

It resonated somehow with how I was feeling at the moment, cutting the sage flowers, separating them from their roots, preparing them for distillation, so that we can have their essential oil and floral water.

And then I understood what Alexandros Gousiaris meant when he asked his cousin to play “separation music” to their tomato plants before harvesting, in the excellent documentary “When Tomatoes Met Wagner ” … (go and see it those of you who haven’t !)

 

And then, there is Christopher King of course. Who came to Epirus all the way from New York because of the laments. And he even wrote a book about it. Telling us how this music is healing, how it makes people feel as one. We as locals often can’t see what a visitor’s experience can grasp, and we probably can’t relate to this almost mystical side of these songs. “While you live, shine” is a documentary about his journey into this music.

 

Still, even though my childhood memories include more uplifting musical tones, I admit that there is something in these pentatonic scales that calms you, makes you feel that you belong to something bigger, and help you see separation as part of a chain that is going to be continued with life. Whether we want it or not.
Maybe there is a reason why sage is called the herb of immortality.

 

sage

Εκεί που κόβαμε τα φασκόμηλα σήμερα το πρωί για να αποστάξουμε το ανθόνερό μας, κάτι μας έπιασε ξαφνικά και αρχίσαμε να ακούμε ηπειρώτικα (Πετρολούκα Χαλκιά συγκεκριμένα) στο spotify

Λίγο που ξύπνησε η ηπειρώτικη φλέβα του Μιχάλη, λίγο που θυμήθηκα εγώ τα γλέντια στη Βωβούσα το καλοκαίρι, κι εκεί που σπάνια συμφωνούμε στη μουσική, έτοιμοι ήμασταν να αρχίσουμε να χορεύουμε πωγωνήσια ανάμεσα στα φασκόμηλα πρωινιάτικα. Άρχιζε να καίει ο ήλιος όμως κι αφήσαμε το γλέντι για άλλη φορά.

Μετά μου θύμισε ο Μιχάλης ότι στους Ηπειρώτικους γάμους τραγουδάνε μοιρολόγια, επειδή είναι, λέει, τραγούδια του αποχωρισμού, λέει, και αποχωρίζονται οι νιόπαντροι από τις οικογένειες, λέει. Βλέπουν, λέει, το γάμο σαν ένα μικρό θάνατο, όπως και την ξενιτιά… «Είναι τρελοί αυτοί οι Ηπειρώτες» φωνάζει το θρακιώτικο αίμα μέσα μου. Αλλά κάπως, κάτι γίνεται και σκέφτομαι ότι και τα φασκόμηλά μας τώρα τα χωρίζουμε από τις «μάνες» (έτσι λένε τα μητρικά φυτά στην αγροτική γλώσσα). Κι εμείς μετά τα αποχωριζόμαστε για να τα πάμε για απόσταξη… (Το ότι αρχίζει να μου φαίνεται λογικό το μοιρολόι στο γάμο αρχίζει να με ανησυχεί.)

Τώρα κατάλαβα τι εννοούσε ο Αλέξανδρος Γκουσιάρης στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ της Μαριάννας Οικονόμου «Όταν ο Wagner συνάντησε τις ντομάτες» που πείραζε τον ξάδερφό του, να βάλει του αποχωρισμού τραγούδια στις ντομάτες για να τις κόψουν.. (όσοι δεν το είδατε να το δείτε!)

Και αν μερακλωθήκατε λιγάκι όπως εμείς, τα λέει πολύ καλύτερα ένας νεοϋορκέζος που ήρθε στην Ελλάδα για να ακούσει Ηπειρώτικα μοιρολόγια, ο Christopher King. Όχι μόνο ήρθε, ξαναήρθε, και έγραψε και ολόκληρο βιβλίο για τα Ηπειρώτικα μοιρολόγια, και γυρίστηκε και ντοκιμαντέρ για την πορεία του αυτή, το “Όσο ζης, φαίνου

Εκείνος είναι ξένος, έχει τον ενθουσιασμό του επισκέπτη και βλέπει έντονα στην Ηπειρώτικη μουσική μια μυστηριακή διάσταση που εμείς εδώ μάλλον δεν πολυ-νιώθουμε. Κι όμως, ακόμη και η Θρακιώτικη πλευρά μου συμφωνεί, ότι κάτι έχουν αυτοί οι σκοποί, οι μακρόσυρτοι, με τα γυρίσματα και τις αναπνοές τους, που αν αφεθείς, κάπως σε μαλακώνουνε μέσα, σε γιατρεύουνε, σε ενώνουν με κάτι που κάνει κάθε αποχωρισμό να φαίνεται σαν κρίκος μια αλυσίδας που θα συνεχιστεί με ζωή, θέλουμε δε θέλουμε.

 

oregano plants with fabric mulch

Dealing with weeds in organic farming – Part 1

May 5th, 2018 Posted by Agroecology, We 0 thoughts on “Dealing with weeds in organic farming – Part 1”

oregano plants and fabric mulch in organic farm
Reading Time: 3 minutes

Για Ελληνικά δείτε παρακάτω.

Organic farming is a lifetime love affair for us. Even when it comes to invasive weeds, chemicals are out of question. Seeking for alternatives we turned to our partners from ktimabioma and they suggested that we used fabric mulch. Michalis was excited and I was furious (Anastasia talking).

Ok, I know it helps keep the unwanted plants away, that the soil underneath is healthy (although it took me a lot of time to be convinced) and I surely know how much hard work it takes to get rid of the weeds by hand, in an organic farm with no herbicides at all Chemicals would make our work much easier –this is why conventional farmers prefer them- but the harm they do to the soil and our health is too severe to make them an option.

Despite the pros, I couldn’t overcome how ugly and unnatural it seems on the ground and I also had my concerns about recycling it.

My objections were heard but overruled. Michalis works harder than me in the farm – everyone knows it – so I didn’t insist on my aesthetic and ideological objections. .

I kept suffering quietly while the mulch was laid and I even refused to visit the farm during winter, expressing my disagreement.

 

Now, seeing the oregano plants thriving and remembering how many plants were lost when we didn’t use the mulch, I admit I feel comforted with the time, effort and money we will save (although the cost of the mulch was considerable). And I’m happy that the ‘wilds’ are also there, between the mulch lines, enhancing biodiversity.

 

But I still wish there was a way to have a balanced soil in a professional farm scale so that the unwanted plants wouldn’t harm our herbs, without having to spend years on preparing huge amounts of compost. .

I think it’s the first post that I talk about my personal views as Anastasia, compared to Michalis’s.

 

I prefer to share the things that we both agree on and focus on the “we” part of our story, but I felt that disagreements are also part of who we are, part of the journey through which we try to become better every day.

 

The point is not about being wrong or right, but being able to evaluate the circumstances and decide accordingly.
Even if in an ideal situation where time, effort and money didn’t matter, you would act differently.

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­_____________________________________

 

fabric mulch in organic oregano farm

Βιολογική γεωργία και ζιζάνια

Η βιολογική γεωργία για εμάς είναι σχέση ζωής. Ακόμη κι όταν είδαμε πόση δουλειά χρειάζεται για να αντιμετωπίσεις τα επίμονα ζιζάνια χωρίς χημικά, πεισμώσαμε περισσότερο. Ψάχνοντας εναλλακτικές ρωτήσαμε τους συνεργάτες μας από το Κτήμα Βίωμα και πρότειναν να τοποθετήσουμε γεωύφασμα για εδαφοκάλυψη. Ο Μιχάλης ενθουσιάστηκε κι εγώ έγινα έξαλλη (Αναστασία εδώ).

Εντάξει, γνωρίζω ότι εμποδίζει τα ανεπιθύμητα φυτά να μεγαλώσουν αφού δεν επιτρέπει το φως να περάσει, ότι το έδαφος από κάτω παραμένει υγιές (αν και δυσκολεύτηκα αρκετά να πειστώ) και το σημαντικότερο, πόσο σκληρή δουλειά είναι να προσπαθείς να ξεχορταριάσεις στρέμματα ολόκληρα με τα χέρια. Στον αγρό μας δεν χρησιμοποιούμε ζιζανιοκτόνα, δεν επιτρέπονται στη βιολογική γεωργία αλλά έτσι κι αλλιώς είμαστε ριζικά αντίθετοι. Μπορεί να διευκόλυναν πολύ τη δουλειά μας – γι’ αυτό τα προτιμούν οι συμβατικοί αγρότες- αλλά η ζημιά που προκαλούν στο έδαφος και στην υγεία μας είναι πολύ σοβαρή για να την προσπεράσουμε .

Ωστόσο, παρά τα πλεονεκτήματα, δεν μπορούσα να ξεπεράσω το πόσο άσχημο και αφύσικο φαίνεται αυτό το υλικό επάνω στο έδαφος. Επίσης είχα τους προβληματισμούς μου για την ανακύκλωσή του όταν (μετά από χρόνια ευτυχώς) θα φθαρεί.

Οι ενστάσεις μου φυσικά απορρίφθηκαν. Ο Μιχάλης είναι αυτός που δουλεύει κυρίως στο χωράφι, εκείνος θα κουραζόταν να τσαπίζει ρίζα – ρίζα και να ξεριζώνει τα φυτά που εμποδίζουν τα βότανα να μεγαλώσουν, οπότε δεν επέμεινα στις αισθητικές και ιδεολογικές μου αντιρρήσεις.

Τώρα, βλέποντας τα φυτά να αναπτύσσονται δυναμικά, παραδέχομαι ότι ήταν η σωστή επιλογή, τουλάχιστον για τη φάση αυτή. Θυμάμαι πόσα φυτά «πνιγόταν» πριν χρησιμοποιήσουμε την εδαφοκάλυψη και συνειδητοποιώ το χρόνο, την προσπάθεια και τα χρήματα που θα γλιτώσουμε μακροπρόθεσμα. (Αν και το κόστος του γεωυφάσματος δεν ήταν καθόλου αμελητέο).

Χαίρομαι επίσης που ανάμεσα στα σημεία της εδαφοκάλυψης φυτρώνουν «αγριόχορτα», συχνά και άλλα βότανα, γεμίζοντας το χωράφι με ποικιλία.

Ωστόσο ακόμη εύχομαι να υπήρχε τρόπος να είχαμε ισορροπημένο έδαφος στην καλλιέργειά μας ώστε να μην χρειάζεται να παλεύουμε συνέχεια με τα «αγριόχορτα»

 

Αυτό είναι το πρώτο κείμενο που μοιράζομαι τις προσωπικές μου σκέψεις, ως Αναστασία απέναντι στον Μιχάλη.

Η αλήθεια είναι ότι προτιμάμε να μοιραζόμαστε τα «σημεία συνάντησής» μας, αυτά στα οποία συμφωνούμε, και να εστιάζουμε σε όσα μας ενώνουν. Ωστόσο και οι διαφωνίες είναι μέρος αυτού που είμαστε, της πορείας μέσα από την οποία εξελισσόμαστε.

Το ζήτημα δεν είναι αν έχεις δίκιο ή άδικο, αλλά να είσαι σε θέση να αξιολογείς τις ανάγκες, τις συνθήκες και να αποφασίζεις ανάλογα, υποχωρώντας αν χρειάζεται.