Reading Time: 3 minutes

Για Ελληνικά δείτε παρακάτω.

Organic farming is a lifetime love affair for us. Even when it comes to invasive weeds, chemicals are out of question. Seeking for alternatives we turned to our partners from ktimabioma and they suggested that we used fabric mulch. Michalis was excited and I was furious (Anastasia talking).

Ok, I know it helps keep the unwanted plants away, that the soil underneath is healthy (although it took me a lot of time to be convinced) and I surely know how much hard work it takes to get rid of the weeds by hand, in an organic farm with no herbicides at all Chemicals would make our work much easier –this is why conventional farmers prefer them- but the harm they do to the soil and our health is too severe to make them an option.

Despite the pros, I couldn’t overcome how ugly and unnatural it seems on the ground and I also had my concerns about recycling it.

My objections were heard but overruled. Michalis works harder than me in the farm – everyone knows it – so I didn’t insist on my aesthetic and ideological objections. .

I kept suffering quietly while the mulch was laid and I even refused to visit the farm during winter, expressing my disagreement.

 

Now, seeing the oregano plants thriving and remembering how many plants were lost when we didn’t use the mulch, I admit I feel comforted with the time, effort and money we will save (although the cost of the mulch was considerable). And I’m happy that the ‘wilds’ are also there, between the mulch lines, enhancing biodiversity.

 

But I still wish there was a way to have a balanced soil in a professional farm scale so that the unwanted plants wouldn’t harm our herbs, without having to spend years on preparing huge amounts of compost. .

I think it’s the first post that I talk about my personal views as Anastasia, compared to Michalis’s.

 

I prefer to share the things that we both agree on and focus on the “we” part of our story, but I felt that disagreements are also part of who we are, part of the journey through which we try to become better every day.

 

The point is not about being wrong or right, but being able to evaluate the circumstances and decide accordingly.
Even if in an ideal situation where time, effort and money didn’t matter, you would act differently.

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­_____________________________________

 

Βιολογική γεωργία και ζιζάνια

Η βιολογική γεωργία για εμάς είναι σχέση ζωής. Ακόμη κι όταν είδαμε πόση δουλειά χρειάζεται για να αντιμετωπίσεις τα επίμονα ζιζάνια χωρίς χημικά, πεισμώσαμε περισσότερο. Ψάχνοντας εναλλακτικές ρωτήσαμε τους συνεργάτες μας από το Κτήμα Βίωμα και πρότειναν να τοποθετήσουμε γεωύφασμα για εδαφοκάλυψη. Ο Μιχάλης ενθουσιάστηκε κι εγώ έγινα έξαλλη (Αναστασία εδώ).

Εντάξει, γνωρίζω ότι εμποδίζει τα ανεπιθύμητα φυτά να μεγαλώσουν αφού δεν επιτρέπει το φως να περάσει, ότι το έδαφος από κάτω παραμένει υγιές (αν και δυσκολεύτηκα αρκετά να πειστώ) και το σημαντικότερο, πόσο σκληρή δουλειά είναι να προσπαθείς να ξεχορταριάσεις στρέμματα ολόκληρα με τα χέρια. Στον αγρό μας δεν χρησιμοποιούμε ζιζανιοκτόνα, δεν επιτρέπονται στη βιολογική γεωργία αλλά έτσι κι αλλιώς είμαστε ριζικά αντίθετοι. Μπορεί να διευκόλυναν πολύ τη δουλειά μας – γι’ αυτό τα προτιμούν οι συμβατικοί αγρότες- αλλά η ζημιά που προκαλούν στο έδαφος και στην υγεία μας είναι πολύ σοβαρή για να την προσπεράσουμε .

Ωστόσο, παρά τα πλεονεκτήματα, δεν μπορούσα να ξεπεράσω το πόσο άσχημο και αφύσικο φαίνεται αυτό το υλικό επάνω στο έδαφος. Επίσης είχα τους προβληματισμούς μου για την ανακύκλωσή του όταν (μετά από χρόνια ευτυχώς) θα φθαρεί.

Οι ενστάσεις μου φυσικά απορρίφθηκαν. Ο Μιχάλης είναι αυτός που δουλεύει κυρίως στο χωράφι, εκείνος θα κουραζόταν να τσαπίζει ρίζα – ρίζα και να ξεριζώνει τα φυτά που εμποδίζουν τα βότανα να μεγαλώσουν, οπότε δεν επέμεινα στις αισθητικές και ιδεολογικές μου αντιρρήσεις.

Τώρα, βλέποντας τα φυτά να αναπτύσσονται δυναμικά, παραδέχομαι ότι ήταν η σωστή επιλογή, τουλάχιστον για τη φάση αυτή. Θυμάμαι πόσα φυτά «πνιγόταν» πριν χρησιμοποιήσουμε την εδαφοκάλυψη και συνειδητοποιώ το χρόνο, την προσπάθεια και τα χρήματα που θα γλιτώσουμε μακροπρόθεσμα. (Αν και το κόστος του γεωυφάσματος δεν ήταν καθόλου αμελητέο).

Χαίρομαι επίσης που ανάμεσα στα σημεία της εδαφοκάλυψης φυτρώνουν «αγριόχορτα», συχνά και άλλα βότανα, γεμίζοντας το χωράφι με ποικιλία.

Ωστόσο ακόμη εύχομαι να υπήρχε τρόπος να είχαμε ισορροπημένο έδαφος στην καλλιέργειά μας ώστε να μην χρειάζεται να παλεύουμε συνέχεια με τα «αγριόχορτα»

 

Αυτό είναι το πρώτο κείμενο που μοιράζομαι τις προσωπικές μου σκέψεις, ως Αναστασία απέναντι στον Μιχάλη.

Η αλήθεια είναι ότι προτιμάμε να μοιραζόμαστε τα «σημεία συνάντησής» μας, αυτά στα οποία συμφωνούμε, και να εστιάζουμε σε όσα μας ενώνουν. Ωστόσο και οι διαφωνίες είναι μέρος αυτού που είμαστε, της πορείας μέσα από την οποία εξελισσόμαστε.

Το ζήτημα δεν είναι αν έχεις δίκιο ή άδικο, αλλά να είσαι σε θέση να αξιολογείς τις ανάγκες, τις συνθήκες και να αποφασίζεις ανάλογα, υποχωρώντας αν χρειάζεται.